فالگیر

گاهی سوی کرانه دل لنگری می اندازم شاید آنجا باشی و به دامم صید شوی

گوی ماه رخت نقش فالم می اندازد انگار که این فال شوخی دارد با دلم

من مست تلخی قهوه ای میشوم که فالگیر قصه بسته چشم دلم

چشم در فنجان خالی دلم گویی خبر از نیامدن و جدایی است

کام میگیرم تند تند از این فنجان منتظر خوش خبری از فالگیرم

ته فنجان برای آخرین تلاش انگشتی به دعا و حاجتم

بی خبر دلم از وعده رنگین فال بین انگار او میداند که طاقتم کم است