چموش

بگذار بگویند که دیوانه است و چموش
از عاشقی گریزان و دل کرده خموش
بگذار طعنه زنن و یاوه گویند در پشت سرت
از دیوانگی هایت قصه گویند بر تو بخند تا پای سکوت
بگذار این مردمان اینگونه خالی شوند از هرزگی خویش
بر تو ننگ زنن و خود را مبرا کنن از هرچه بود
بیهوده مخور غصه بدنامی ات در میان این جماعت
این مردمان هر صبح قیمتی دارن ، یک روز به مفت بخشن هستیت را
یک روز به دنیا ندهند یک تار مویت بهانه ...