هویت مکان و ادراک فضای شهری

هویت یعنی حدود و تعین یک محل، حدی که شخص می تواند یک مکان را به عنوان جایی متمایزی از سایر مکان ها شناخته و یا بازشناسی نماید. به طوری که شخصیتی مشخص، بی نظیر و یا حداقل مخصوص به خود را دارا شود. غیرقابل انکار است که اولا هر فضایی با شدت و ضعف متفاوت واجد هویت است و ثانیا هویت نهایی فضا، برآیند هویت های عملکردی، کالبدی، محیطی، فرهنگی و معنایی آن می باشد. به این ترتیب امکان تمییز فضای شهری ایرانی از فضاهای شهری سایر تمدن ها با مشخص شدن ویژگی های هویتی آنها مقدور می گردد. نکته قابل ذکر در باب هویت فرهنگی آن است که فضا ویژگی هایی اعم از ویژگی های کالبدی یا معنایی یا عملکردی را دارا می باشد که مردم احساس این همانی با آن ویژگی ها و در نتیجه با آن فضا نموده و ضمن درک هویت فضا آن را با هویت خویش هماهنگ و همراه می یابند. هویت محیطی با موضوعاتی همچون هماهنگی با محیط طبیعی، بهره گیری از مصالح بومی و عناصر طبیعی مشخص مرتبط است.